„Slash”

Slash – mój pierwszy idol, główny bohater opowiadań pisanych „do szafy” i wzorzec gitarzysty. Mogę uznać, że zawdzięczam mu bardzo dużo, mimo iż on nie ma o mnie zielonego pojęcia. Po raz pierwszy z nazwą „slash” spotkałam się na informatyce, ale kilka dni później to słowo miało dla mnie kompletnie inne znaczenie. Saul Hudson jest pierwszą osobą, o której czytałam jak wpadł w rock n’ rollowy wir. Pragnęłam dowiedzieć się więcej, zagłębić się w ten temat. Na książkę natknęłam się niedługo później, chodząc między półkami w empiku. Już z daleka rzucił mi się w oczy biały napis na czarnym tle. „Muszę to mieć!” – pomyślałam. Niedługo potem zagościła na honorowej półce w moim pokoju.

Po raz pierwszy Slash opowiada tu historię, której od środka nikt z nas dotąd nie znał: jak powołano do życia legendarną grupę Guns N’ Roses, jak tworzyli muzykę, która zdefiniowała nasze czasy, jak udało im się przeżyć szalone, niekończące się trasy, jak ocalili samych siebie i, wreszcie, jak wszystko to legło w gruzach. Slash daje nam możliwość przyjrzenia się życiu słynącego ze skrytości gitarzysty, zabierając nas w niebezpieczną podróż przez historię jednej z najwspanialszych instytucji w dziejach rock’n’rolla, zawsze na krawędzi samozagłady, nawet w chwilach największych triumfów, gdy świat był u ich stóp. Slash jest dokładnie taki jak Slash: zabawny, szczery, pomysłowy, inspirujący, zaskakujący i… jednym słowem – niepohamowany.

Saul Hudson bardziej znany jest jako Slash. Gitarzysta w zespole Guns n’ Roses do roku 1996. Po opuszczeniu zespołu realizował własne projekty, aby nie zatracić muzycznego ducha. W 2003 roku założył zespół Velvet Revolver wraz z Duffem McKagan’em i Mattem Sorum’em z Gn’R. Po pięciu latach istnienia, wydaniu dwóch płyt rozpadli się. Od tamtego momentu Saul tworzy własne, solowe projekty „z przyjaciółmi”. Pierwszy z nich nazywał się po prostu „Slash”. Po zadebiutowaniu na rynku muzyczny jako niezależny muzyk postanowił nagrać kolejną, tym razem we współpracy z Myles’em Kennedym (jako wokalista) i The Conspirators (perkusja, bas oraz gitara rytmiczna). W takim składzie nagrał Apocalyptic Love oraz World on Fire. Powieść mówi, że i następna płyta ma zostać nagrana w tym samym składzie.

Anthonny Bozza – były dziennikarz popularnego muzycznego pisma Rolling Stone oraz pisarz. Jest autorem biografii takich sław jak Eminem czy AC/DC oraz autobiografii Tommy’ego Lee, perkusisty Motley Crue.

 Szczera, do szpiku kości, autobiografia gitarzysta zdradza nam etapy jego dzieciństwa, dorastania i dorosłego życia. Saul opowiada nam, co przeżywał, gdy jego rodzice się rozstali i jak to odbiło się na jego kolejnych etapach życia. Otwarcie mówi na o problemach ze szkołą, prawem, używkami. Przyznaje się do wszelkich błędów, jakie popełnił, wkraczając i będąc w wirze rock n’ roll’owego życia. Dzięki jednemu ogłoszeniu w lokalnej gazetce dla młodych muzyków staje się sławnym rockmenem, którego pragną wszystkie panie. Nie stało się to jednak to od razu. Upiorna droga przez narkotyczne szaleństwo, wzloty i upadki zespołu, brak kasy na czynsz i mieszkanie ze współlokatorami – karaluchami. Takie warunki bardzo mocno wpłynęły na przyjaźń Slasha z Axl’em Rose’em i Duffem McKagan’em.

 Setki godzin przesiedzianych w studiu, liczne kłótnie i spory. Przez to przechodzili, nagrywając płyty, a potem jadąc w trasy. Zwiedzili razem niemalże cały świat, występowali przed ogromnymi tłumami, grali przed legendarną grupą Aerosmith. Po niecałych pięciu latach od założenia zespoły, u ich stóp leżał cały świat. Ludzie ich kochali, a to odbiło się na ich życiu prywatnym. Dawanie w żyłę, odlot i męki, jakie przechodził podczas terapii odwykowej, ujawnia nam w tej autobiografii.

 Potyczki z rudym wokalistą, zadurzenie się po uszy i odejście z zespołu to kolejny etap, który odsłania nam ta książka. Jak Slash, gitarzysta słynny ze swojej mocnej głowy do alkoholu i pociągu do narkotyków, poradzi sobie z ojcostwem? Jakie ruchy wykona po odejściu z legendarnego zespołu Guns n’ Roses? To najczęstsze pytania, które zadaje sobie jego fan. Odpowiedź znajdziecie w tej książce.

 Ja, jako fanka Slasha, nie przeczytałam tej książki, a wciągnęłam nosem. Pochłonęła mnie tak, że nie miałam ochoty od niej odrywać wzroku, wozić ją wszędzie i skupiać się jedynie na niej. Bardzo, ale to bardzo spodobała mi się otwartość gitarzysty. Nie wstydził się podzielić swoją przeszłością z fanami. Uważam, że jest to podstawa tej książki. Mówiąc „szczerość” mam również na myśli niekrycie się z pijackimi zabawami, poświęceń dla narkotyków oraz orgiami, jakie potrafił przeżyć po koncercie. Mówi wprost, bez ściemy.

 Zdjęcia, czyli coś, czego nie znajdziecie, dobiegając do drugiego końca Internetu. W samym środku książki znajdują się kolorowe, ładne zdjęcia z różnych etapów życia Slasha. Od przedszkolaka po czasy przed założeniem Velvet Revolver. Czytając, możemy znaleźć również wiele „wcinków” z różnistymi zięciami odpowiednimi do sytuacji, w których znajduje się czytelnik.

 Książka zawiera opisy wydarzeń chronologicznych. Nic się z niczym nie miesza, wszystko leci od momentu urodzenia aż „po dzień dzisiejszy”, który w książce przypada na 2007 lub 08.

 Narracja jest pierwszoosobowa, oczywiście. Nie zostały zawarte tam trudne zwroty, wszystko jest pisane językiem współczesnym. Wszelkie rzeczy, które istnieją w Ameryce, a w Polsce nie, zostały wyjaśnione w przypisach, które bardzo mi pomogły, zwłaszcza jeśli chodzi o kilka filmów, które zostały tam wymienione.

 Dla jakiego przedziału wiekowego jest ta książka? Dobre pytanie. Z jednej strony książka zawiera fragmenty, które pokazują erotyczne życie Pana Slasha, ale z drugiej uczy. Tak, uczy! Przestrzega przed niektórymi rzeczami czy też pokazuje, w co wpakował się gitarzysta przez narkotyki. Pokazuje również, że „jeśli chcesz, to potrafisz”, zwłaszcza jeśli chodzi o grę na gitarze. Sama przeczytałam tę książkę mając mikro pojęcie o świecie rock n’ rolla, dla tego sądzę, że książka nie ma jakiś wielkich ograniczeń wiekowych.   

 Szalone życie gitarzysty ujrzało światło dzienne z wydaniem książki. Czy Slash postąpił słusznie, zdradzając nam tajemnice swojego życia? Osobiście sądzę tak. Jest to kopalnia wiedzy dla jego fanów (w których wpisuję się ja). Czytałam tę książkę trzy razy i za każdym razem odkrywam w niej coś nowego, niesamowitego, coś, co wcześniej mi umknęło. Bardzo polecam tę książkę.